Eski Bir Yazım..

Ya Z: dizinime kaydetmişim eski bir yazımı buldum...
İlginç geldi oluşturulma tarihi 13/11/2003 hiç virgülüne noktasına dokunmadan işte:




SENSİZLİKTE
Denizin mavisi bana bakıyor dost.Güneşin turuncusu denizin mavisinde yansıyor.Sahi,yansımalar hep yanılsamalar mıdır?Gözlerinin sonsuz ferahlığında gördüğüm yansımam bir hayal mi,umutsuz?Aslında ben hiç gözlerine hapsolmadım.Senin gözlerin hep okyanuslar gibi ferah benim için.Yoksa içine hapsedecek kadar sevmedin mi beni hiç?
Bu kez kazanan ben oldum dost!Ama kaybeden yok,yazık.Hüzünler yağarken karla karışık,ruhum Kızkulesi’ne hapsolmuş,korkmakta sanıyorsun.Yanılıyorsun.O sadece mahsur kaldı bir hüzünlük.Eksi sıcaklıkların yalnızlığından kurtarmalısın beni.Kurtarmalıyız ruhumu.Geceler kara yalnızlıklar işlemiş gözlerime karanlıkta.Ama sen hayallerle dolu beynimin kutup yıldızısın.Kutup yıldızı gitme, olur mu?Gecelerin yalnızlığına tezat bir mutluluk benimkisi.Zaman sonsuzluk yerine sensizliğe akıyor ivmesi yitik bir hızla.
Artık anlayamıyorum.Sözcükler yavan bu zamansızlıkta.Beynimdeki yaralar kabuk tutmak bilmiyor bir türlü,ruhum akıyor beynimden dışarı. Korkuyorum, dipsizliklere düşüyorum kabuslarda.Ama kabuslar yaşamım olmuş.Düşüncem uyumuyor hiç,saatim bilinmeyen zamanlarda takılıp kalmış;mutlu,uzak zamanlarda-senli zamanları göstermekte hâlâ...Yıllardır süren bir gün yaşıyorum,sana kavuşunca tamamlanacak.
Bu bir yalnızlık şarkısı kulaklarımda,ninni gibi,bildik bir ezgi eskilerden kalma.Söylenemeyen sözler kaldı ölümlerden hatıra bana.Ölümlerinden hatıra...
Kutup yıldızı,dizlerin var mıdır başımı koyacağım?Gözlerin deniz kokar mı yine sonsuz?Yağmurlarda dans edelim aşkla son kez lütfen!Hüzünler kaldı bana hep zamanlardan geriye.Gülüşüm bir çocuğun gözbebeğine saklanmış,çocukluğunu arzuluyor.Gülüşüm terketmiş beni.Herşey,herkes,hatta ruhum bile terkediyor beni.Eski,solmuş bir fotoğrafım sanki duvarda asılı.Hani şu ne zamandır orada olduğu bilinmeyen,artık kimsenin bakmadığı fotoğraflardan.Konum yok,saçma sapan bir fotoğrafım.

‘ Yağmurlar yağarken pencereme,
Ben hep baharı özlerdim.
Artık güneşler gülse de yüzüme,
Anladım,
İçimdeki yağmurmuş dinmeyen... ’

Anladım kutup yıldızı,içimdeki sensizlikmiş dinmeyen...Bilmem anlatabiliyor muyum?Boşver,ben bile anlayamıyorum...